Prawa Keplera

Zobacz też: Kepler (ujednoznacznienie).

Prawa Keplera – prawa opisujące ruch ciał niebieskich, odkryte przez niemieckiego astronoma Jana Keplera.

1-sze prawo Keplera

Orbita każdej planety jest elipsą, a Słońce znajduje się w jednym z ognisk tej elipsy.

• a – półoś wielka;
• b – półoś mała;
• F₁, F₂ – ogniska.

2-gie prawo Keplera

Promienie wodzące planet zakreślają w równych odstępach czasu równe pola.

• P₁ = P₂ = P₃ – pola, zakreślane przez promienie wodzące planet (w jednakowym czasie).

Z 2-ego prawa Keplera wynika, że prędkość liniowa nie jest stała, stała jest ich prędkość polowa. Największa prędkość liniowa jest najbliżej Słońca, natomiast najmniejsza najdalej od Słońca.

3-cie prawo Keplera

Kwadraty obiegu planet wokół Słońca są proporcjonalne do trzecich potęg ich średnich odległości od Słońca.

$T^2$ ~ $a^3$

$\frac{T^2_1}{a^3_1}=\frac{T^2_2}{a^3_2}=\text{const}$

• T – okres obiegu;
• a – średni promień orbity.